درگذشت در آیین زرتشت
پس از مرگ «فروهر» به اصل خویش، يعنی ذات اهورامزدا(:انغرئوچنگه) باز میگردد.
به همین سبب است ڪه بهدینان مرگ را پايان زندگے ندانسته، نازندگے یا شڪل دیگرے از زندگے میدانند.
ازاینرو پس از درگذشت هركس، برايش پرسه میگیرند و سیاه نمیپوشند و ترجيحا گریه و زارے نمیڪنند.
بهشت (:بهترےن جاے مینوے ڪه درتصور میگنجد) و دوزخ(:سرای تاريك دروغ) است.
بهشت و دوزخ در "گاتها" ، جایے مینوے است ڪه درك جزییات آن از انديشهے نسبے انسان خارج است، وهمه پادافره، چه خوش آیند و چه ناراحتڪننده، جنبه فیزیڪے و تنبیه یا تشویق بدنے نداشته، روحے وروانے است.