بزرگان و نام آوران زرتشتی
برزو آمیغی، نامور به "میرزا برزو"
از کوشندگان حوزه آموزش و پرورش در کرمان و مدیر نامی دبیرستان ایرانشهر کرمان بود. میرزا برزو فرزند مرزبان به سال ۱۲۷۱ خورشیدی در کرمان دیده به جهان گشود. نامش را برزو گذاردن که بعدها به «نایب برزو» و پس از وارد شدن در خدمات فرهنگی «میرزا برزو» نامور شد و این لقب را تا آخر عمر داشت.
پس از گذراندن دوران کودکی و تحصیلات ابتدایی همراه خانواده به هندوستان سفرکرد. در آنجا همراه با کار تحصیلات خود را در رشته زبان و ادبیات انگلیسی ادامه داد. پس از فارغ التحصیل شدن در سال ۱۲۹۸ به کرمان بازگشت.
در بازگشت به کرمان همزمان با اشتغال به کار فرهنگی در هازمان زرتشتیان و نیز تدریس در دبیرستان ایرانشهر نیز دست یازید. میرزا برزو تمام عمر خود را بدون هیچگونه چشمداشتی در راه خدمت به فرهنگ و تحصیل جوانان زرتشتی و غیر زرتشتی کرمان سپری نمود. او فردی منظم و وقت شناس و دانا و جدی بود. صبح ها پیش از شاگردان در محل کار خود حاضر می شد و عصرها پس از تعطیلی مدرسته تا دیر وقت به تدریس برای دانش آموزان می پرداخت. او به همراه تدریس زبان انگلیسی و گرامر فارسی، به کار و درس های دیگر دانش آموزان نیز رسیدگی می کرد.
یکی از ویژگی های بارز و بیادماندی میرزا برزو، توجه صرف وی به درس دانش آموزان بود؛ برخلاف رسم آن زمان به هیچ روی به فقیر یا غنی بودن دانش آموزان توجه نمی کرد و با نخوت و تکبر بچه های غنی برخورد می کرد.
پیرامون سیرت میرزا برزو، روانشاد موبد دکتر جهانگیر اُشیدری می نویسد:
«در زمان تحصیل فرزند تیمسار کیکاووسی فرمانده وقت ارتش در کرمان، به سبب سر زدن رفتاری ناشایست، فرزند نامبرده در حضور پدرش تنبیه می کند. تیمسار کیکاووسی از این همه شجاعت میرزا برزو در شگفت می شود و رسما" از او قدردانی می کند.»
میرزا برزو در بین دانش آموزان به دقت، سخت گیری و جدیت شهرت داشت. دبیرستان ایرانشهر کرمان در مدت خدمت نامبرده به عنوان یکی از بهترین و خوشنام ترین مراکز فرهنگی کرمان و ایران شهرت داشته است.
میرزا برزو به مدت ۴۹ سال به عنوان مدیری خوشنام و سختکوش در دبیرستان ایرانشهر در راه تربیت فرزندان این آب و خاک کوشید. کوشندگی وی در خدمت آموزش و پرورش کرمان با حقوق ماهی ۳۰۰ ریال آغاز و پس از ۴۹ سال خدمت با حقوق ۱۲۰۰۰ریال خاتمه یافت.
علاوه بر زرتشتیان کرمان، مسلمانان نیز علاقه زیادی داشتند که فرزندانشان در مدرسه ایرانشهر و زیر نظر میرزا برزو تحصیل کنند. عده‌ای از شاگردان او در ایران و خارج از ایران به مدارج علمی بالا و مقام وزارت رسیدند. دکتر محمود روح الامینی و پرویز شهریاری از شاگردان او بوده‌اند.
میرزا برزو همواره از خداوند می خواست که هنگام مرگش در تابستان فرار رسد، تا وقفه ای در کار مدرسه و تحصیل دانش آموزان پیش نیاید. سرانجام این آرزو به حقیقت پیوست و آن انسان سختکوش و زحمتکش در هفتم امرداد ماه سال ۱۳۴۸ خورشیدی دیده از گیتی فرو بست.
روانش به مینو در آرامش و خرسندی باد.