منظومه زراتشت نامه
زَرتُشت بهرامِ پَژدو از شاعران زرتشتی است که در قرن هفتم و در دوران حکومت ایلخانیان زندگی می‌کرده‌است. پدرش بهرام پژدو از اهالی کرمان بود.
زرتشت، در کرمان دین دبیری و علوم شرعی زرتشتی و نجوم وحساب را فراگرفت و به شاعری پرداخت. زرتشت کتابارداویراف‌نامه را از پهلوی به فارسی منظوم برگرداند و پس از آن مجموعه‌ای از اشعار پدرش را در کتابی به نام بهاریات گرد آورد. دیگر منظومه‌ای که زرتشت بهرام پژدو سروده‌است، منظومه چنگرنگهاچه در قالب مثنوی است كه شرحي از داستان مباحثه زرتشت با چنگرنگهاچه روحاني هندو است كه با پيروزی زرتشت و دين‌پذيري چنگرنگهاچه به پايان می‌رسد. اما مهمترين اثر زرتشت بهرامّ پَژدو، منظومه زراتشت نامه است. اين منظومه را او به درخواست موبد موبدان كرمان، «كاووس پور كيخسرو پور داراب» به نظم درآورده است. براي نگارش اين كتاب و شرح كامل زندگانی زرتشت پیامبر، او از تمام منابع پهلوی و اوستايی كه تا آن روز باقي مانده بود، بهره جسته است.
زراتشت‌نامه را چنانکه خود شاعر می‌گوید بنا بر خواهش موبد موبدان وقت، کاوس پور کیخسرو پور داراب به نظم درآورده و در دو روز به پایان رسانده‌است
چل و هفت با ششصد از یزدگرد همان ماه آبان که گیتی فسرد
من این روز آذر گرفتم بدست بآبان چو بر جشن بودیم مست
شب خود نوشتم من این را بکام بدو روز کردم مر او را تمام