#شمارگان سپندینه در دین مزدیسنا
۳۷۵۳ سال پیش اشو زرتشت به پیامبری رسید و از یکتایی خدا و خرد و دئنو(دین) و جهان مینوی و برقراری قانون اشا در طبیعت و ... سخن به میان آورد،از آن به بعد برای زرتشتیان بعضی از عددها بخاطر بار مینوی (معنوی) که داشتند مقدس شدند
عدد ۱ (یکتایی اهورامزدا) و
۳ (اندیشه و گفتار و کردار نیک) و ۴ (چهار آخشیج) و
۶ (شش امشاسپندان) و
۷ ( اورمزد و شش امشاسپندان، هفت کشور زمین یا هفت اقلیم)
۱۲ (عدد ماههای سال و نگهداری زمان) و
عدد ۷۲ (بیاد هفتاد و دو تن از یاران اشو زرتشت که با او بشهادت رسیدند و بعدا کتاب یسنا نیز بر این اساس تنظیم شده و کشتی زرتشتیان نیز از ۷۲ نخ بافته شده) و بعدها و با نوشته شدن بخش های مختلف اوستا توسط موبدان بزرگ زمانه عدد ۲۱ (بیست و یک نسک اوستا)
سپس عدد ۳۳(سی و سه ایزدان) و ۱۰۱(نام خدا) مقدس شمرده شد تا همیشه ایرانیان این اعداد را بلحاظ بار فرهنگی مهمی که در بر دارد بسیار محترم شمرده و بخاطر بسپارند و مفاهیم فلسفی آنها را در زندگی بکار گیرند.
«برگرفته از کتاب جهان بینی اشو زرتشت نوشته موبد دکتر اردشیر خورشیدیان »
در فرهنگ ایرانی، سیزده نحس نیست
همه ما درباره نحس بودن سیزده به در شنیده‌ایم، اما جالب آنکه با بررسی منابع کهن ایرانی اثری از نحس بودن سیزده مشاهده نمی‌شود. حتی وقتی به صورت ویژه درباره «سیزدهم فروردین» در منابع جستجو می‌کنیم، اشاره به فرخندگی این روز شده است. در آثارالباقیه بیرونی جدولی برای سعد یا نحس بودن روزها وجود دارد که در آن از سیزدهم فروردین با عنوان «سعد» یاد شده است.
بیرونی، ابوریحان محمد بن احمد. آثارالباقیه عن القرون الخالیه. ترجمه اکبر داناسرشت. تهران: امیر کبیر. ١٣٨۶: ص ٣۵٩
این اشاره بسیار با اهمیت است و کاملا در تضاد با نحس بودن سیزده می‌باشد.
در گاهشماری ایرانی هر روزِ ماه یک نام ویژه دارد و نام روز سیزدهم، «تیر» (تیشتر) است. در گاهشماری باستانی ایران، روز سیزدهم متعلق به تیر، ایزد باران می‌باشد و این ایزد جایگاه والایی در آیین زردشتی دارد. در یشت‌های اوستا بخشی هم مختص این ایزد است و تیشتر یشت نام دارد. در این یشت از نبرد تیشتر با اپوش، دیو خشکسالی و پیروزی این ایزد بر او و نتایج حاصل از آن سخن به میان می‌آید (تفضلی، احمد. تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام. تهران: سخن. ١٣٨۹: ص ۵١). از نکات درخور توجه در این یشت اشاره به تیراندازی آرش (بندهای ۶، ٧، ٣٧ و ٣٨) است و این قدیمی ترین منبعی است که در آن نام این قهرمان آمده است (همان: ص ۵۲) پس روز سیزدهم در فرهنگ ایرانی روز فرخنده‌ای محسوب می‌شود و در منابع مربوط به دوران باستان از روز سیزدهم به نیکی یاد شده است.
بن مایه:
– خالقیان، مجید (۹ فروردین ۱۳۹۵). «در فرهنگ ایرانی، سیزده نحس نیست