مَزدَیَسنا
مَزدَیَسنا یا دین زرتشتی نامِ دینِ پیامبرِ ایرانی، اشوزرتشت
اسپنتمان است. مزدَیَسنا صفتی است به‌معنای پرستندهٔ اهورامزدا.
مزدا همان خدای
یگانه است. مزدَیَسنا ضدِ دیویَسنا است. دیویَسنا هم به‌معنی پرستندهٔ دیو یا
دَئِوَ است و ضدِ آن واژهٔ وی-دَئِوَ یا ضدِ دیو است. مزدَیَسنا پیرامونِ ۱۲۰۰ (پیش
از میلاد) تا ۱۰۰۰ (پیش از میلاد) از سوی پیامبر ایرانی، زرتشت اسپنتمان، پایه‌گذاری
شد..
زرتشت به ویرایش و بازبینی کیش کهن آریایی پرداخت و اندک‌اندک برای
خود پیروانی یافت که پس از وی به مزدیسنان یا زرتشتیان شُهره شدند. در ادبیاتِ
مزدیسنا نیز مزدیسن با گویشِ پهلوی، معادلِ دین آورده به زرتشت، راستی‌پرست و با
صفتِ زرتشتی آمده‌است.همچنین به زرتشتیان بهدین نیز می‌گویند.
عناصرِ مزدَیَسنا یکتاپرستانه‌اند و از یکتاپرستی سرچشمه می‌گیرند.
البته در برخی منابع از ایشان به نامِ دوگانه‌پرست هم یاد شده که بیشتر در اثر
اشتباهی است که در شناختِ درستِ مزدیسنا و بر اساسِ برداشت‌هایی از دو کتابِ
دینکرد و بندهشن انجام شده و مزدیسنان با زروانیان به اشتباه یکی پنداشته شده‌اند
زیرا اعتقاد به دوگانگیِ آفرینشی در میان زروانیان نیرومند است نه مزدیسنان. کتاب
مقدس زرتشتیان گات ها است که(سرودها) سخنانِ شخص زرتشت بوده‌است.
دین زرتشتی برپایه یگانه‌پرستی است، یعنی زرتشتیان به خدای بزرگی به
نام اهورامزدا ایمان دارند و برخی نیروهای طبیعی مانند آب، آتش، باد، خاک و خورشید
را داری ایزدی مأخوذ از صفات خداوند می‌دانند و سرچشمه پلیدی‌ها و تاریکی‌ها را در
وجود خبیثی به نام اهریمن جست‌وجو می‌کنند.
بین حدود سال های ۲۲۴ تا ۲۴۰ میلادی (در دوره اردشیر بابکان)، دین
زرتشتی دستخوش یک دوره تجدید حیات گردید
حال روز امروز ایران به گونه ای شده که گذشته را فراموش کرده ایم و
نیازمند تجدید حیاتی دوباره است