هوشیدر یا اوشیدر در آیین زرتشت
«هوشیدر» یا «اوشیدر» در اوستا به ریخت (:شکل) «اَوَخشیت اِرث» بیان شده و در بهمن یشت آمده است.(فصل ۳ بند۱۳) که در ادبیات سروده شده در آن روزگار ، نخستین «سوشیانت، سیوشانس» (:رهایی بخش ونجات دهنده) بوده که در دریاچه ای واقع در سیستان به نام «فَرَزدان» زاده خواهد شد.
به روزگار ساسانی چنین پنداشتند که عمر جهان تنها ۱۲ هزار سال است. در پایان هر۳ هزار سال، سوشیانتی خواهد آمد تا زندگی مرتوگان(:بشر) را دگرگون سازد. نخستین آن زرتشت بوده وپس از سه هزارسال؛ اوشیدرها، سوشیانت های دیگری بوده اند که برای راهنمایی مرتوها(:مردم) جهان زاده خواهند شد.
گفتنی است که گزینه سوشیانت" در سرودها وبینش زرتشت چنین نیست، سوشیانت به چِم(:معنی) سود رسان سپندینه(:مقدس) است و پدیده هایی شگفت انگیز (:معجزه آسا) نیستند که در هزاره هایی یکسان(:معین)، آشکار شوند (:ظهور کنند) بلکه کسانی همانند دیگران می باشند ولی آگاه، بینشور و تاثیرگذار که در بین دیگر مرتوگان زندگی می کنند و با سفارش های و رایزنی های خویش، جلوه هایی تازه به زندگی آنان می بخشند.
موبدکورش نیکنام