بزرگان و نام آوران زرتشتی
زندگی‌نامه روانشاد موبد دکترسرتیپ جهانگیر اُشیدری
به قلم:فرید شولیزاده و پیام پورجاماسب
موبد جهانگیر اشیدری فرزند موبد نوشیروان به سال ۱۲۹۹خورشیدی در کرمان دیده به جهان گشود. در زمانی که جامعه زرتشتیان کرمان یکی از تاثیر گذارترین تصمیمات زندگی خودشان یعنی کنار گذاشتن زبان دری با گویش کرمانی را می گیرند.خانواده روانشاد اوشیدری پشت در پشت موبد بودند که خویشکاری امور دینی و مذهبی زرتشتیان کرمان را انجام می دادند.روانشاد اشیدری دوران دبستان و دبیرستان را در کرمان سپری کرد سپس در سال ۱۳۱۷خورشیدی وارد دانشکده نوبنیاد دامپزشکی دانشگاه تهران شد و سه سال بعد با عنوان دکتر دامپزشک فارغ التحصیل شد.روانشاددکتر جهانگیر اشیدری به مدت سی سال از(۱۳۲۰_۱۳۵۰) در خدمت نیروی زمینی آرتش شاهنشاهی بود و در پایان دوران خدمت با طی کردن مدارج مختلف نظامی با درجه «سرتیپی» از آرتش بازنشسته شد. پس دوره خدمت در نظام دکتر جهانگیر اشیدری بطور مستمر وارد حوزه مطالعات تخصصی دین زرتشتی گردید و با فراگیری دانش دینی در نزد دستوران دانشمندی چون زنده یادان دستور رستم شهزادی، دستور فیروز آذرگشسب و دستور اردشیر آذرگشسب و نیز چگونگی اجرای آیین های دینی در نزد دستور هرمزدیار خورشیدیان، در سال ۱۳۶۰خورشیدی از سوی انجمن موبدان نوزوت و به لباس موبدی،تن پوش خدمت به دین و مردم سرافراز گردید.
موبد اُشیدری چندین دوره هموند گردش های مختلف انجمن زرتشتیان تهران بود. موبد جهانگیر اشیدری سخنرانی قاطع و بلیغ همراه با صراحت کلام بود که در بسیاری از کنگره ها و وسمینارهای مرتبط با دین زرتشتی و فرهنگ ایرانی حاضر و به ایراد سخنرانی می پرداخت.
با آغاز دوره کلاس های آموزشی انجمن موبدان،بعنوان آموزگار عده دار امر آموزش در این کلاس ها شد. موبد جهانگیر اشیدری چندین دوره عهده دار داوری بخش گاتها شناسی همایش مانتره بود.برگزاری منظم نشست های گفتمان پیرامون دین و فرهنگ زرتشتی که هر پنج شنبه در ساختمان وقفی خواهرشان با فرنشینی آن استاد گرانقدر برگزار می شد.
با درگذشت موبد رستم شهزادی، بار سنگین رهبری دینی جامعه زرتشتیان را بر دوش گرفت و تا واپسین لحظات زندگی و با وجود تمام دردها و رنج جان کاه بیماری به خدمت در راه دین و آرمان های سپند اشوزرتشت مشغول بود.
آن روانشاد همیشه از ایران و ایراندوستی می گفتند و ترک ایران را بعد از انقلاب سال ۵۷ ،در دورانی که تمام درجه داران ارتش یا از ایران گریختند ویا اگر ماندند به نام خیانت به ایران احکام جزایی گرفتند و با وجود آنکه درجه سرتیپی ارتش داشتند و در سال ۱۳۵۲ بازنشسته شدند، قبول نکردند.موبد دکتر سرتیپ جهانگیر اُشیدری در روز یکم آبان‌ماه ۱۳۸۳خورشیدی بعد از یک دوره بیماری، در بيمارستان مهر تهران چشم از جهان فروبست و روانش به مینو جهان شتافت.
آثار آن روانشاد عبارت اند از:
-تاریخ پهلوی و زرتشتیان
-یادداشتهای کیخسرو شاهرخ
-دانشنامه مزدیسنا
-نور،آتش،آتشکده در آیین زرتشت
-راهنمایی و آشنایی با دین و آموزش های زرتشت
-اسب در فرهنگ ایران
-تاریخ دامپزشکی و نتایج هجدهمین کنگره بین المللی دامپزشکی در سه جلد
و مقالاتی در نشریات زرتشتی همچون هوخت،فروهر،ماهنامه زرتشتیان،چیستا،پیک انجمن موبدان و امرداد
از پیشگاه پروردگار یکتا و بی همتا برای روان پاکش،سرای روشن و سراسر شادی و آرامش،فراز جایگاه پرهیزکاران را آرزومندیم.ایدون باد.