شهر زیر زمینی درینکویو در ترکیه؛ یادگار نیاکان زرتشتی ما
شهر زیر
زمینی درینکویو یک شهر باستانی زیرزمینی هشت طبقه در منطقه کاپادوکیه در استان
نوشهیر ترکیه میباشد. نوشهیر به معنی نوشهر و کاپادوکیه به معنای سرزمین اسبهای زیبا
میباشد و این منطقه جزو مناطق باستانی ترکیه به شمار میرود که پیشینه ایرانی دارد.
این
پناهگاه پهناور و بزرگ زیرزمینی در سرزمینی به نام درینکویو در کشور ترکیه امروزی یافت
شده است.درینکو به معنی چاه عمیق است و این شهر شهر زیرزمینی با عمق حدود ۸۵ متر
با ژرفنای ۱۳ اشکوب(طبقه)یا ۲۸۰ پا، قابلیت جا دادن به حدود بین بیست هزار تا سی
هزار انسان همراه با دام و منابع غذایی آن‌ها را دارد. این منطقه از زمان مادها
بخشی از شاهنشاهی ایران بوده است. نام کاپادوکیه نخستین بار در سنگ نبشته های سه
زبانه دو تن از پادشاهان هخامنشی «داریوش بزرگ» و «خشایارشاه» آورده شده است. این
شهر زیرزمینی نیز توسط ایرانیان باستان، پیروان دین زرتشتی، ساخته شده است.
این شهر
زیرزمینی دارای همه گونه امکانات زندگی از جمله اتاق‌های شراب سازی و روغن کشی،
اصطبل، زیرزمین، انباری، آشپزخانه، سالن غذاخوری و معبد و نیایشگاه میباشد. این
شهر همچنین سیستم تهویه هوای گسترده ای برای تصفیه هوای همه طبقات دارد و نیز سیستم
آبرسانی دارد که قابلیت انتقال آب را از شهر زیرزمینی به خارج و از خارج به شهر زیرزمینی
داشته‌است. دربهای هر طبقه از سنگهای بزرگی تشکیل شده بود که از داخل بسته میشدند
و در بیرون امکان باز شدن نداشتند که این کار برای جلوگیری از نفوذ دشمن بود
طبقه
نخست ، ویژه نگهداری حیواناتی مانند گاو و گوسفند و اسب بوده است،پله های تودر تو
و پرشمار در هرطبقه ،اتاق‌هایی با آشپزخانه و محل بزرگی برای نگهداری شراب و نیز
مواد غذایی.نکته قابل توجه تعداد تونلها و هواکش هاست که به بیرون راه داشته و به
گونه ای ساخته شده اند که در اعماق این شهرزیرزمینی هوا جریان داردو هیچگاه کمبود
اکسیژن احساس نمی شود
درچهارمین
طبقه این شهرزیرزمینی ؛ سنگهای سنگین و بزرگی با اندازه های سنگ آسیاب وجود دارند،
که به گفته پژوهشگران ، در صورت حمله و نفوذ دشمن ، با این سنگها از پایین راه های
ورودی را می بستند، تا از نفوذ دشمن جلوگیری کنند.برخی پژوهشگران نقطه ضعف سیستم
دفاعی در این شهر را در آن دانسته اند، که مهاجمین می توانستند با ریختن سمهای
کشنده در هواکش ها ؛ ساکنان شهر را از پای در آورند
پیروان
اهورا مزدا از ترس تهاجم اقوام وحشی یا از ترس رویدادهای سخت طبیعی از جمله زمستانی
سخت که در اوستا به عنوان زمستان شیطانی از آن یادکرده؛ به ساختن این شهر زیرزمینی
اقدام کرده اند. در وندیداد، اهورامزدا از پیروانش می خواهدبرای پیشگیری از تهاجم
دشمنان و دیوان و پرهیز از صدمات یک زمستان شیطانی و هلاک کننده، شهری زیرزمینی
بنا کنند که در صورت لزوم در آنجا به سرببرند. در منطقه کاپادوکیه چندین پناهگاه و
شهر زیرزمینی وجود دارد که درینکویو مجهزترین آنهاست. در این شهر همچنین آثاری از
نمادهای دین زرتشتی مانند فروهر و همچنین تندیسهایی از اسبهای پارسی وجود دارد
روزگاری
تمام سرزمینهای گسترده میان دو رود هالیس و فرات را کاپادوکیه می نامیدند.از زمان
مادها این سرزمین جزئی از شاهنشاهی ایران بوده است.در تاریخ برای نخستین بار در پایان
سده ششم پیش از میلاد است که نامی از کاپادوکیه می رود،آن هم در سنگ نوشته های سه
زبانه دو تن از پادشاهان هخامنشی«داریوش اول» و «خشایارشا»
از دیرباز
فرهنگ و آیین ایرانی آنچنان در کاپادوکیه و ارمنستان پذیرفته و گسترش داشت که می توان گفت مردمان این نواحی در زمان هخامنشی
و اشکانی ، دیگر انیرانی(غیرایرانی)شمرده نمی شدند.پرستش ایزدان ایرانی بویژه
«مهر»و«آناهیتا» در کاپادوکیه جریان داشت