نخستین پزشکان

 

 نخستین پزشکان

از نخستین پزشکان دوره باستان می توان به نام جمشید، پدرش ویونگهان، تریتا، سئنا یا سینا و همینگونه سیمرغ که نماد پزشکی در ایران بوده اشاره کرد.

 واژه اوستا به چم دانش است و نسک اوستا دانشنامه ایران زمین است که همه دانشهای زمان پیشدادیان و کیانیان در آن گردآوری شده بود. از جمله این دانشها، «پزشکی، ستاره شناسی، گیتی شناسی، گیاه شناسی و... بود».

 یکی از دانش هایی که اوستا درباره آن آگاهی های بسیاری را به ما می دهد، دانش پزشکی می باشد. در متون پهلوی و اوستا به پنج گونه دانش پزشکی در ایران باستان اشاره شده است:

 ۱- اشو پزشک (بهداشت)

 اشو به چم(معنی) پاکی و راستی می باشد و اشو پزشکی براستی هم پاکی تن و پیرامون زندگی و هم پاکی روان را در بر می گرفته. از موارد اشو پزشکی می توان به آلوده نکردن و پاک نگه داشتن زیستگاه و چهار آخشیج(عنصر) (آب، هوا، خاک ، آتش) اشاره کرد (مانند خودداری کردن از ریختن زباله در آب و زمین همچنین می توان به شستشوی تن و پاکیزگی پوشاک و پیرامون زندگی اشاره کرد (مانند خانه تکانی و پاکیزه کردن تن و خانه در نوروز و آیین گهنبار و گندزدایی(ضد عفونی) کردن هوا با روشن کردن عود و اسپند و کندر) و گندزدایی زخمها وکارها پیشگیرانه مانند واکسن زدن و جلوگیری از فراگیر شدن بیماری واگیردار و... می توان اشاره کرد.

 ۲- داد پزشک (پزشک قانونی)

 داد پزشکی شامل بررسی مرده و آسودگی از مرگ و همچنین کالبد شکافی مرده و پی بردن بیماری و بررسی و پیدا کردن درمان برای آیندگان بوده و مومیایی کردن در موارد ویژه.

 ۳- کارد پزشک (جراح)

 کارد پزشکی همانگونه که از نامش پیداست برای درمان بیماریهایی بوده که نیاز به کاردپزشکی(جراحی) داشته در کاوش ها موارد گوناگونی از کارد پزشکی کاسه سر و چشم ساختگی در ایران باستان یافت شده. زایمان به شیوه رستم زایی (سزارین) نیز جزو کارد پزشکی بوده. برای بیهوش کردن بیمار از گیاه هوم که دارویی آرامبخش می باشد بکار می رفته است. شیوه رستم زایی در شاهنامه آمده است.